Şeref Oğuz: Yerel kabiliyet olmadan asla…

Başlıktaki bu kavram, yörenin, kentin; tarih sahnesinde var kalabilmesinin en kritik faktörü… Diğer ikisi, tarihi kültürel miras ve doğal kaynaklardır. Fakat bu ikisini zamanın ruhuyla yoğuran ve zenginliğe çeviren, ancak ve ancak yerel kabiliyettir. Tarih, doğal kaynak olsa da, yerel kabiliyet şart…

O kentin aklı, eşrafı, yöneticisi, lideri, insan kaynağı ve tabii ki bunları yetiştiren kurumları, okulları, üniversiteleri… Kalkınma öykümüzde “deneme yanılma” dışında yöntem kullanmadığımızdan bu modern anlayış düzlemine ulaşmamız zaman aldı. Kısaca yerel kabiliyetleri fazlaca küçümsedik.

KABİLİYET YERİNE AĞALARI DESTEKLEDİK

Önce, her kenti eşit kalkındırma sevdasıyla, yöresel kalkınma planları yaptık. İlhamımız, Sovyetler ve onların meşhur “büyük planı” idi. Tutmadı, zaten kıt olan kaynakları heba ettik, kalkınmış yöre yerine, kalkınmış ağalar yarattık. Kabiliyeti desteklemedik, feodal düzen artıklarından medet umduk.

Sonra akıllandık, gördük ki her yörenin imkânı da kabiliyeti de farklı… Muş ile İzmir’i aynı dinamiklerle geliştirmek mümkün değil. Ancak her iki kenti de kendi gelişim DNA’sıyla kalkındırabilmek mümkün… Fakat kolay değil. Zira veri, akademik bilgi, değerli gayret gerekiyor.

Kaynak: ekonomim.com